BİZİM BICIRIK İŞ BAŞINDA:):):)

BİZİM BICIRIK İŞ BAŞINDA:):):)


Benim küçük,sevimli kızım gün geçtikçe minik bir canavara dönüşüyor:)Bir aralar Gremlinler diye korku -bilim kurgu karışımı bi film vardı.Onlar geliyo aklıma minik sevimli canavarlar:):):)

Şu an her çocuk gibi tam telefon delisi oldu.Elinde telefon varsa yanından ayrılmıyor her ne kadar uzak tutmaya çalışsamda mutlaka bi yerlerden buluyor.Geçen gün 2 saat evde telefonumu aradım ,en son mutfak çekmecesinde bulmuştum yine oralarda sandım ama yok yok.Nerden çıktı dersiniz???
Mutfaktaki çöp kutusundan :):):)Üstüne de bir çöp kokusu sinmiş ki ...pöööfff!

Artık çöpü evden atmadan önce şöyle bir bakıyorum.Her an her şey olabilir.Çöp toplayanlar boşuna toplamıyomuş ,kim bilir bizim bıcırık gibiler neler neler atıyolardır.

Evime o kadar hevesle aldığım,rengine ,şekline tek tek karar verdiğim eşyalarımın son halini görünce ikinci el alsam da olurmuş yani diyorum:)Hepsinin üzerinde çizikler,diş izleri,çökükler...Alttaki resimde gördüğünüz gibi kumandanın düğmesinin biri yok diğeri de kemirilmiş:)Televizyon dolabı da Zeynep'in sıfır kilometre dişlerinin azizliğine uğradı:)Bilgisayarın tuşunu da söküp duruyor bücür:)

Zaten artık hiç sesi çıkmıyosa mutlaka bi iş çeviyodur:)Yatak odasına girdikten 5 dk sonra ,oda savaş alanına dönmüş oluyor.Bütün çekmeceler dışarıda kimisi elinde sürükleniyor:)

Bir de bu aralar patatese taktı kafayı:)Evimizin bütün odalarında patates görmek mümkün.Onları taşımak, bir yerlere koymak çok hoşuna gidiyor.Geçen yine bir kilo patatesi çöpten çıkardım:)

Şu bir şeyleri ağzına alma olayı da ne zaman bitecek çok merak ediyorum.Dışarı çıkar çıkmaz yerdeki taşlara yöneliyo,hoop ağzına.Şu anda 13 aylık ne zaman bitecek acep?Geçenlerde babasıyla evin aşağısına inmişlerdi.Cam parçasıyla parmağını kesmiş:(Aslında kesik çok büyük değildi ama o kadar çok kanadı ki parmağı her yeri kan içindeydi.Acıdığı için parmağını ağzına almış birde ağzının içi de kan dolu.Allah'ım kapıyı bi açtım,çocuk kanlar içinde .Hemen panik hali tabi.Çok küçük oldugundan yara bandına da izin vermiyo,kan da durmuyo bi türlü.Neyse yara bandını yapıştırıp eliyle oynamasın diye havluya sardık,tekrar aşağı indirdi eşim.Geldiğinde uyumuştu yavrum.Allah'ım sen koru yavrularımızı.Allah'tan cam parçasını ağzına almamış.

Bu yaşlarda hep böyle oluyolar sanırım ; meraklı,hareketli,afacan...Kendilerine zarar vermedikleri sürece eşya falan boş aslında,o yüzden bizimki şikayet değil durumdan haberdar etme diyelim:):)